Motorvakantie 2011: Alpen

10 dagen, 7 landen en 2177 kilometer.
Dit jaar niet zoveel passen kunnen rijden als vorig jaar. In eerste instantie omdat we de vakantie hebben moeten inkorten, vanwege dure reparatie kosten aan één van de motoren. En ten tweede, vanwege 1 dag slecht weer, een route moeten omgooien.

Maar toch een super vakantie gehad. Heerlijke kilometers gereden, veel moois mogen zien tijdens de uitgezette routes, goed geslapen en lekker gegeten.

Dag 1 – Vrijdag 1 juli 2011 – 265 kilometer

Onze vakantie start dit jaar al tijdens de jaarlijkse toertocht van het werk van René. Om half negen wordt verzameld bij Hotel van de Valk in Urmond, om vanaf daar de trip te starten naar Zendscheid in Duitsland vlakbij Bitburg.
Als ludieke actie is er dit jaar een heuse tag ontworpen.

De route heeft voor mij veel bekende wegen, zoals een stukje Zuid-Limburg en die mooie weg langs de Amblève in de Belgische Ardennen. Dan richting Vielsalm en Weiswampach in Luxemburg, met uiteraard een stop voor een tankbeurt en sigaretten, om vervolgens de tocht voort te zetten via de N10 (Dasburg – Vianden, mooie weg maar er wordt helaas veel aan de weg gewerkt momenteel).

In Vianden een leuk terras opgezocht om ook de innerlijke mens te voorzien van de nodige brandstof. Vandaar uit het laatste stukje richting ons verblijf: Haus Kylltal in Zendscheid.

De stemming zit er goed in. Het eerste stuk van de route worden we nog vergezeld door een regenbui die ons lijkt te achtervolgen en ons af en toe ook inhaalt, dus de regenpakken gaan aan. Maar vanaf het moment dat we Luxemburg in rijden klaart het op en blijft het mooi droog.

Dag 2 – Zaterdag 2 juli 2011 – 0 kilometer

De planning was om met een gedeelte van onze groep een toertje te maken in de omgeving. Maar op een of andere manier zijn we beiden vandaag niet vooruit te branden. Beiden moe van een hele drukke tijd? We besluiten lekker in het hotel te blijven. Rond een uurtje of elf ga ik “even” op bed liggen. Om vervolgens om twee uur ’s middags (!) wakker te worden van mijn dutje. De rest van de dag lekker rustig aan gedaan.

Dag 3 – Zondag 3 juli 2011 – 360 kilometer

Terwijl de rest van de ‘Rockriders’ huiswaarts gaat, vertrekken wij richting onze volgende  bestemming: het Schwarzwald.

De eerste 100 kilometer nemen we de autosnelweg. Ter hoogte van Naturpark Pfälzer Wald gaan we de autosnelweg af. Er volgen eerst wat dorpjes en een paar kleinere wegen. Bij een groot kruispunt waar we moeten afslaan spot ik een parkeergelegenheid met veel motoren en een terras. We besluiten daar even te stoppen voor een pauze. Het is daar werkelijk een komen en gaan van motoren. René vraagt aan een “local” waarom er hier zoveel motoren zijn. Het blijkt dat we aan het begin staan van de plaatselijke favoriete motorrijweg (vanaf Johanniskreuz de B48 volgen).

Na de kleine pauze blijkt de door mij uitgezette route deze weg ook te volgen. Tijdens het rijden wordt duidelijk waarom deze weg zo door het Pfälzer Wald zo populair is bij de lokale motorrijders: een hele mooie weg met lekker bochtenwerk 🙂

Na een stuk de B48 gevolgd te hebben komen meerdere bordjes met “Umleitiung” op onze route. We moeten hier en daar flinke stukken omrijden wat de route een behoorlijk stuk langer maakt. Maar het zorgt ook dat we op wegen komen die erg mooi zijn zoals bijvoorbeeld de Deutsche Weinstraße (L508) waar de oubolligheid van de dorpjes afdruipt en de wegen tussen de dorpen in aan weerszijde verfraaid worden door mooie wijngaarden.

Na Karlsruhe duiken we het Schwarzwald in voor het laatste stuk van onze route. Op de Kaltenbronner Strasse nog even gestopt om te genieten van het mooie uitzicht. Na 360 mooie kilometers komen we op onze eerste bestemming aan: Pension Anker. Tijd voor een welverdiende douche en een lekkere Schnitzel.

Onderstaand filmpje toont een mooie samenvatting van de dag: stukje Duitse Eifel, Naturpark Pfälzer Wald (B48) en het Schwarzwald.

Dag 4 – Maandag 4 Juli – 295 kilometer

Heerlijk geslapen en na een stevig ontbijt zitten we om half tien alweer op onze motoren. Onze volgende bestemming is het Vorarlberg in Oostenrijk. Vandaag geen autosnelweg maar alles lekker binnendoor. Het eerste stukje gaat door het Schwarzwald. Om daarna via een verbindingsweg Naturpark Obere Donau in te rijden.

In eerste instantie is het veel dorp of stadje in en weer uit. Maar vanaf Balingen wordt de route pas echt mooi! De L440, lekker breed en vooral lekkere hairpins, dan richting Thiergarten en Sigmaringen (Donautal) om via Krauchenwies en Ostrach af te zakken richting Friedrichshafen voor het laatste stukje langs de Bodensee (zoals bekend langgerekt, druk en saai). Vandaar uit rijden we via Bregenz Oostenrijk binnen.

In Oostenrijk eerst een stukje Bregenzerwald. Ik maak onze routes altijd met veel plezier en aandacht. En tips krijg ik dan ook graag. Vorig jaar plaatste René de opmerking dat het laatste stuk van de route richting Au nogal langgerekt, rechtdoor en saai was. Dus dit jaar besloten het iets anders te doen. In plaats van het volgen van de 200 heb ik de L28 in de route opgenomen. Dit blijkt een heel leuk weggetje te zijn. Maar, het is er nogal krap en ben blij dat ik geen camper of caravan ben tegengekomen.

Vorig jaar hadden we in het Bregenzerwald een perfect hotel gevonden, Hotel Post in Au, maar dit jaar was dat helaas gesloten vanwege een verbouwing. Een beetje zoeken via Google maps bracht ons dit jaar bij Gasthof Sonnenkopf aan de Fashinajoch in het Vorarlberg. Ik verwachtte er niet veel van gezien de prijs en nogal amateuristische website, maar het blijkt echt een super adresje te zijn. Een aanrader als je die kant op gaat!

Vanaf onze ruime en zeer net verzorgde kamer hebben we werkelijk een prachtig uitzicht op de Faschinajoch. En dat het een écht bikerhotel is, blijkt wel uit alle accessoires die door het gehele hotel te vinden zijn.

Filmpje dag 4: Beelden van Naturpark Obere Donau.

Dag 5 – Dinsdag 5 juli – 204 kilometer

Na wederom een goede nachtrust en stevig ontbijt zitten we rond half tien weer op de motoren. Vandaag staan de Furkajoch en de Silvretta Hochalpenstraße op de planning. De Furkajoch is leuk om gereden te hebben, mooie pas maar verder niet echt spannend. Maar ik kan dus wel weer een pas van mijn lijstje wegstrepen.

Twee filmpjes van de FurkaJoch.

Ook hier een omweg gemaakt in de route om de lange rechte weg richting Bludenz enigszins te breken. Wederom een verrassend leuk stuk. Het bordje dat we daar eigenlijk niet mogen komen met de motoren hebben we maar genegeerd. :hehe:

Daarna is het op naar de Silvretta Hochalpenstraße. Net als vorig jaar weer volop plezier om die hairpins te pakken. Aan de ‘Stausee’ nog een hapje gegeten en als souvenir een koeienbel gekocht om vervolgens door te rijden via de Reschenpass naar Italië. In Italië aan de Reschensee (Lago di Resia) hebben we twee overnachtingen geboekt in Hotel Am Reschensee.

Hotel Am Reschensee ziet er prima uit met een mooi uitzicht vanaf het panorama-terras op de Reschensee / Lago di Resia. Maar bij aankomst op onze kamer stuitten we op een behoorlijk minpunt. Alles ziet er prima verzorg en schoon uit en het sanitair is modern, maar het is een ontzettend kleine kamer met daarop een vrij smal tweepersoonsbed dat aan één kant ook nog eens tegen een muur staat, niet zo handig als je bedenkt dat ik minimaal twee keer per nacht op moet om te plassen.

Bij navraag aan de balie of er misschien een grotere kamer beschikbaar is wordt er meteen werk van gemaakt. Weliswaar in een ander hotel (Villa Claudia Augusta) een straat verderop, maar de kamer is daar mooi ruim en we hebben zelfs een privé garage ter beschikking om onze motoren te stallen. Ontbijten doen we op ons nieuwe adres, diner op de oorspronkelijke plaats. Al met al prima geregeld. En het blijkt, iets brutaler zijn kan soms goede gevolgen hebben.

Omdat Hotel Am Reschensee “ruhetag” heeft worden we ’s avonds met een busje, samen met de rest van de hotelgasten, naar de andere kant van het meer gebracht voor het diner. Voordat het eten geserveerd wordt nog even de tijd genomen om te genieten van alweer een geweldig uitzicht op het meer, nu vlak voor zonsondergang.

Dag 6 – Woensdag 6 juli – 0 kilometer

Vandaag een welverdiende rustdag. Wat langer geslapen dan normaal. Op het gemak van het zeer goed verzorgde ontbijt genoten. Het oudere echtpaar dat Villa Claudia Augusta draaiende houdt doet er werkelijk alles aan om het naar je zin te maken.

Lago di Resia

Na het ontbijt een stukje langs Lago di Resia gewandeld. Het is warm en de frisse wind die van het meer afkomt is heerlijk. Bij terugkomst een drankje genomen op het terras van Hotel Am Reschensee. Daarna weer terug naar onze kamer. Beetje luieren, beetje slapen, beetje lezen in het zonnetje op het balkon. Even een dag helemaal niets.

’s Avonds genoten van het heerlijke 3-gangen diner welke we voorgeschoteld kregen in het restaurant van het hotel. Voor het slapen gaan de koffers alvast zo ver als mogelijk ingepakt zodat we ’s ochtends al zo goed als klaar zijn om te vertrekken.

Dag 7 – Donderdag 7 juli – 124 kilometer

Het is de bedoeling vandaag de Stelvio te rijden en via de Italiaanse steden Bormio en Livigno, de Berninapas en de Julierpas naar ons volgende logeerplaats in Zwitserland te rijden. Maar de weersvoorspellingen zien er niet al te goed uit. Voor de zekerheid de avond van te voren een kortere en minder zware route gemaakt.

Martinsbrucker Straße

’s Morgens bij het zien van de dreigende lucht besloten deze nieuwe route ook te nemen. Jammer dat we de Stelvio en de twee andere passen moeten overslaan, maar ach, die komen vast nog wel een keer op onze weg. We rijden weer terug Oostenrijk in en nemen vlak voor Nauders de afslag naar Zwitserland. Leuk stukje weg: de 185 – Martinsbrucker Straße.

In Zwitserland nemen we de Flüelapas. De Flüelapas is mooi en leuk om te rijden (jawel, weer een pas van mijn lijstje gestreept). Ze zijn helaas op veel plekken aan het wegdek aan het werken wat zorgt dat ik weer een ervaring rijker ben: hairpins op opgebroken wegdek 😉

Na 124 korte kilometers en nog heel vroeg in de middag komen we aan bij Hotel Touring in Lenzerheide. De alternatieve route blijkt uiteindelijk de juiste keuze te zijn geweest. Onderweg wat druppels meegepikt maar de bui lijkt ons steeds meer in de halen. De laatste kilometers begint het steeds harder te regenen. Als we rond half 1 bij het hotel aankomen en onze bagage van de motoren halen barst de bui pas goed los. Rond vier uur is het even droog en besluiten we klein een rondje door het kleine stadje Lenzerheide te wandelen en wat lekkers mee te pikken van de Spar die tegenover ons hotel ligt.

Als we terug zijn op onze hotelkamer kunnen we niet veel meer doen dan genieten van de liters water die weer uit de lucht vallen.

Hotel Touring doet wat sjofel en goedkoop aan en ligt aan een drukke weg. Maar het is schoon, het bed slaapt redelijk prima en het is gelukkig maar voor een nacht.

Dag 8 – Vrijdag 8 juli – 231 kilometer

Als we ‘s ochtends vertrekken bij Hotel Touring is het nog steeds aan het regenen. De regenpakken gaan aan en we starten onze tocht dwars door Zwitserland – vandaag helaas geen passen op het programma – terug richting het zuiden van het Schwarzwald.

Vlak voor Chur begint het al aardig op te klaren en worden de wegen steeds droger. Niet lang na Chur kunnen de regenpakken uit en kunnen we al rijdend onder een vriendelijk zonnetje de rest van route genieten van allerlei mooie uitzichten. We rijden langs verschillende meren steeds noordelijker. Vanaf Zurich tot aan de Duitse grens is de route helaas wat saai. Veel stoplichten, lang wachten voor rood in de brandende zon en druk verkeer.

Zodra we de grens over zijn en het Schwarzwald in rijden is het meteen weer dolle pret. Ik ben al meerdere malen in het Schwarzwald geweest (en René zelfs nog vaker) en het gaat daar nooit vervelen. De vermoeidheid verdwijnt dan ook meteen als sneeuw voor de zon en we vinden het jammer dat we al zo snel op ons volgende logeeradresje aankomen: Gasthof Hirschen.

René is hier al vaker geweest met een groep motorrijders en nu zie ik met eigen ogen waarom ze hier elk jaar zo graag terug keren: een heerlijke oubollige Duitse sfeer, vriendelijke bediening, heerlijk eten en goed slapen voor een zéér nette prijs! Als we navragen wat de weersvoorspellingen voor de zaterdag zijn is de keuze om nog een dagje extra aan onze vakantie te plakken heel snel gemaakt.

Dag 9 – Zaterdag 9 juli – 154 kilometer

Gisteren avond een nog snel een leuke route in elkaar gedraaid via Mapsource. Gewoon wat wegen aan elkaar knopen die er leuk uitzien, deze in de Garmin laden en rijden maar. Man, wat een heerlijke dag. Super genoten van de mooie wegen en het heerlijke weer.

Dag 10 – zondag 10 juli – 544 kilometer

Jammer maar helaas. Onze vakantie zit erop. We gaan richting huis. Het eerste stukje van de route gaat nog binnendoor via de Schauinslandstraße richting Freiburg. Daarna rest ons meer dan 500 saaie kilometers autosnelweg. Vlak voor Aken krijgen we nog een fikse regenbui op ons dak. En terwijl ik het regenwater via mijn nek over mijn rug voel lopen krijg ik de glimlach niet van mijn gezicht; wat een heerlijk vakantie was het weer!!